Voor de maandag stond oorspronkelijk Red Rock Canyon NCA
op het programma, maar doordat we allebei toe waren aan een simpel dagje,
besloten we het een dag op te schuiven. In plaats daarvan hebben we een kort
bezoekje aan de Albertson en de Ross gebracht. Daarna zijn we op pad gegaan
richting het zwembad. We zoeken een plekje in de schaduw en leggen daar onze
handdoeken neer. Het water blijkt ijs- en ijskoud, maar stiekem is dat juist
hartstikke lekker. We dobberen wat rond en gaan dan liggen om op te drogen. Dat
duurt niet lang hier. De rest van de middag chillen we op de hotelkamer. We
liggen op bed, roken een peukie, drinken een borrel en kijken tv. Dat is pas
echt relaxed vakantie vieren!
Ik had nog één reward over om te incasseren en we
besloten weer voor het dinerbuffet te gaan. Dit keer lagen er weer allemaal
andere lekkere dingen en het was weer moeilijk kiezen. Ik kreeg een paar
waarschuwende blikken van mijn liefdevolle overkant en ben dus iets minder vaak
mijn bord gaan vullen. Gelukkig geen buikpijn dit keer. We beginnen al aardig
gewend te raken aan het vakantieritme; gingen we een paar dagen geleden nog
steevast voor acht uur naar bed, nu kunnen we de slaap veel minder goed vatten.
We kijken uitgebreid televisie en het licht gaat pas laat uit.
Sander's laatste reward hadden we voor de dinsdagochtend
bewaard: een ontbijtbuffet voor twee. Weer in hetzelfde restaurant als de
voorgaande avonden, maar dit keer was er de wereld aan wafels, pancakes,
cookies, eggs en whatnot. We hadden echt allebei moeite om niet te veel te
nemen. Dat is dan ook jammerlijk mislukt.
Met overvolle magen checkten we uit en gingen we op pad
naar Red Rock Canyon. We hebben nog even getwijfeld om het helemaal over te
slaan, maar op onze kamer hingen allemaal afbeeldingen ervan. Het zag er zo
mooi uit, we moesten het gewoon gaan zien. Het is een ritje van 7 minuten, dus
tijd om in slaap te vallen is er niet bij. In tegenstelling tot alle andere
ritten, waarbij ik na een half uurtje steevast begon te geeuwen...
We besluiten de wandeling naar de Calico Tanks te gaan
doen. Het is een moderate hike, van ongeveer 2 mile heen en terug. We gaan op
pad, ik vergeet uiteraard mijn stokken en loop daarvoor nog even terug naar de
auto. Nadat we de parkeerplaats achter ons hebben gelaten, komen we erachter
dat ik ook mijn hoed ben vergeten, maar "Ach," denken wij, "het
zal wel niet zo warm zijn". We lopen door en volgen braaf de bordjes. Op
een gegeven moment komen we om een hoekie en zien we op een rots boven het pad een
hond staan. Helemaal alleen. Het beestje kwispelt wel, maar hijgt ook enorm. We
proberen contact te maken met haar en speuren intussen de omgeving af naar haar
baasje. Die in geen velden of wegen te bekennen is. Er passeren wat andere
wandelaars en ook zij kennen het beestje niet. Samen met een andere man beklimt
San de rots om de hond naar beneden te begeleiden. Dat gaat niet zo gemakkelijk
als het klinkt, want de rotsen zijn soms spekglad en erg steil. Als ze
eindelijk beneden zijn, proberen we de hond wat te laten drinken maar daar
heeft ze geen sjoege aan. Het andere stel was al op de terugweg, dus zij nemen
de hond mee naar de parking. Hopelijk vinden ze daar het baasje.
Ietwat ongemakkelijk lopen wij weer door; aan de ene kant
omdat ons hoofd nog bij de hond is en aan de andere kant omdat het grintpad is
overgegaan in een zandpad. Het zandpad gaat op haar beurt weer over in een
rotspad en we klauteren, af en toe zelfs op handen en knieën, ons een weg
verder de canyon in. We nemen flink wat rustpauzes en kletsen dan steeds met
andere wandelaars. Op een gegeven moment wordt de route, ik noem het bewust
geen pad meer, zo onbegaanbaar, dat we besluiten terug te gaan. Het is jammer
dat we de tanks daardoor niet zien, maar we betwijfelen eerlijk gezegd of er in
deze tijd van het jaar wel water in zal staan. Omdat we ook nergens meer
routebordjes zien, zijn we misschien al lang door de tanks geklommen? We keren
om en klauteren weer naar de parkeerplaats. We hebben deze wandeling eindelijk
eens genoeg water meegenomen en daar maken we dankbaar gebruik van, want het is
intussen bloedheet geworden.
Op de parkeerplaats is geen spoor te bekennen van de hond
en haar redders, dus we gaan ervan uit dat er een hereniging heeft
plaatsgevonden. Gelukkig maar. Wij gooien onze wandelschoenen uit en rijden op
ons gemak de rest van de scenic drive. We zien nog wat wilde burros, een konijn
en een hele kolonie eekhoorntjes.
En dan wordt het toch echt tijd om de drukte van de Strip
op te gaan zoeken. We stellen de tomtom in op de mirage en rijden zonder
oponthoud, hoe ongelofelijk ook, zo de parking in. Bij het inchecken hebben we
ook mazzel, er is maar 1 wachtende voor ons. We krijgen een kamer op de zesde
verdieping met gedeeltelijk uitzicht op de strip. De kamer ziet er prima uit,
alleen de badkamer valt wat tegen. Maar goed, ook deze overnachting is gratuit,
dus wij klagen nie.
In de middag wagen we een gokje. Ook gratis, want
hiervoor wisselden we onze laatste Mlife-rewards in. We maken zo waar wat winst
en gaan daarna lekker naar het zwembad. Daar vermaken we ons de rest van de
middag. Cocktailtje erbij. Heerlijk.
Voor het diner lopen we de Strip op, maar daar komt de
drukte te hard bij mij binnen. We gaan weer snel naar de Mirage, vragen in de
BLT om een private table en komen uit in het verdomhoekje. Ieder ander zou hier
van balen, maar wij vinden het heerlijk. Een klein rustpunt in de drukte. Na
het eten gaan we nog even bij de pokermachine zitten en dit keer sluiten we af
met nog meer winst.
We beginnen de woensdag met een uitgebreid ontbijtbuffet
in The Mirage. Het ziet er allemaal prima uit, maar er is duidelijk minder keus
dan bij de Red Rock. Toch genieten we, want ook dit is... juist ja... gratis!
Na het ontbijt buiken we wat uit op de kamer en dan is het echt tijd om de
Strip weer op te gaan. We kopen buskaartjes en laten ons naar Freemont Street
rijden. Vijf jaar geleden was hier een tentje dat ... verkocht en dat willen we
kado geven aan 'iemand'. We lopen Freemont Street op en af, maar helaas, het
tentje is er niet meer. In een winkel vragen we advies en we krijgen te horen
dat we naar de Outlets North moeten. San stelt voor te gaan lopen, het is maar
anderhalve mijl, maar we pakken toch de bus. Na wat een eeuwigheid lijkt, komen
we eindelijk aan. Deze Outlet is niet overdekt, zoals die aan de zuidkant van
de Strip, en het is bloedje heet. Gelukkig vinden we snel de winkel die we
hebben moeten. We kopen de ... en lopen dan weer terug naar de bushalte. Wij
zijn niet van die shoppers. Wel struinen we nog wat in de DisneyStore en daar
vinden we een souvenir voor onszelf. Al jaren zoek ik naar een knabbel en
babbel voor in de kerstboom en hier hangen ze zowaar!
De bus terug is stampensvol en de airco blijkt kapot.
Druipend stappen we uit en zien dan dat we een halte te ver zijn. We moeten dat
hele end terug sjouwen. Iedere keer als we de kans krijgen sneaken we een hotel
in, lekker aircolucht happen. De meeste hebben meerdere ingangen, dus we kunnen
redelijk koel terug lopen. Eenmaal op de hotelkamer zijn we kapot.
Na een lekkere koude borrel begin ik aan het verslag en
haalt San de auto leeg. Vanavond hebben we nog een dinerbuffet in het
vooruitzicht en daarna is het inpakken, slapen en wegwezen. Het zit er dus
bijna op voor ons. Maar wat hebben we weer een mooie reis gehad! Het zal
voorlopig de laatste zijn, want er liggen wat andere prioriteiten te wachten,
maar mochten we nog eens deze kant op gaan, dan toch zeker weer met een camper.
Want dat hebben we wel gemist. Het relaxte gevoel van bij je campertje zitten. Hoogtepunt
voor ons was Olympic NP, voornamelijk vanwege de overgangen in de natuur. Ook
de sneeuw in Lassen vergeten we niet snel. En als laatste Death Valley, zo
groots als dat is. We vonden het allebei weer een feest om het blog bij te
houden. We doen het voornamelijk voor onszelf, als herinnering, maar genieten
en gloeien soms bij het lezen van alle opmerkingen. Dank daarvoor!
Geen dank! Enne vanaf morgen 25 september ook hier de zon!
BeantwoordenVerwijderenJammer dat het alweer de laatste is! Altijd zo leuk om jullie blog te lezen! Wat een enorm cute knabbel en babbel kerstbal!
BeantwoordenVerwijderenxxx Marìs