Ff wachten

Hoewel het de hele dag geregend heeft, staat er een waterig zonnetje aan de hemel als we wakker worden. We doen het vaste ritueel; roken, bloggen, ontbijten, douchen, ijsblokken halen, inpakken en wegwezen. Meestal pakken we bij het uitchecken nog een bak koffie, maar dit keer hebben we een tankbeurt in het vooruitzicht en de meeste benzinepompen hebben een heel arsenaal aan koffiesmaken.

Hier in California mogen we wel weer zelf tanken, dus we besluiten een poging te doen met de creditcard. Helaas moet je je postcode invoeren en die van ons wordt zoals verwacht niet geaccepteerd door het apparaat. Ik loop dus maar naar binnen om vooruit te betalen. Voor de kassa staat een lange rij wachtenden. De kassiere is alleen en het is duidelijk spitsuur. Heel grappig om te zien hoeveel mensen als ontbijt gebraden kippepootjes bestellen. Als ik bijna aan de beurt ben, besef ik dat ik de koffie nog niet gepakt heb. Eerst maar het tanken betalen denk ik slim... Dan pak ik onze koffie en kan ik weer achteraan in de rij aansluiten. Ach, we hebben vakantie!

Vlak voordat we Lassen Volcanic National Park in rijden, zien we een bord waarop staat dat de weg verderop is afgesloten. We besluiten eerst maar naar het visitor center te rijden om informatie in te winnen. Daar horen we dat de weg tijdelijk is afgesloten, maar dat hij tussen 12 en 14 weer open zal gaan. Op dat moment is het ff tien uur. De ranger geeft ons een paar ideeen over hoe we de tijd kunnen doden. Als we omrijden naar de zuidingang zijn we 2 tot 3 uur onderweg. Het lijkt slimmer om aan dit deel van de scenic drive wat wandelingetjes te maken.We gaan op pad naar de Devastation Area waar we een simpele wandeling doen. Alles op ons dooie gemakkie; hoe meer tijd we doden, hoe beter. 

Toch staan we om half twaalf al voor het afgesloten stuk weg. De afzetting is gelukkig vlak na een campground neergezet. Daar besluiten we maar te gaan wachten. We eten wat aan een picknicktafel en dan zien we een ranger aan komen rijden. Deze weet ons te vertellen dat het toch 14uur wordt. San en ik hebben even spoedberaad, maar besluiten toch te wachten. Ik wil de zuidzijde echt graag zien namelijk. We gooien de autostoelen achterover en proberen een tukkie te doen. Als we bijna in slaap gesukkeld zijn, hoort San opeens auto's rijden: De weg is open! 

En wat we dan te zien krijgen! Al heel snel wordt duidelijk waarom de weg afgezet was: Het heeft gesneeuwd hier! We genieten met volle teugen en maken honderden foto's. Het ene uitzichtspunt is nog mooier dan het andere. Met de selfiestick proberen we een kerstkaart-foto te maken. Het resultaat daarvan zal vermoedelijk in december zichtbaar worden.

Helaas is de wandeling die ik had willen doen door de sneeuw vrij ingewikkeld geworden. We besluiten dan ook die te skippen en door te rijden naar de Sulpher Works. Hier zien we hydrothermal basins. Stinken joh! Maar ook heel speciaal om te zien. We vroegen ons gedurende de dag af of de vulkaan hier nog levend is. Het antwoord zagen we omhoog borrelen. Ja dus!

Hierna volgt een lange rit naar Reno, maar als we het park amper uit zijn, staan we al in een file. Road Work. We staan een tijdje stil en dan mogen we achter een pilot car aan de berg af. We rijden weer door naaldbomenbossen en zoeken een leuke radiozender op. Na 10 dagen zijn we wel een beetje uitgekletst...

Een half uur voor Reno staat het verkeer voor ons opeens stil. We wachten een tijdje, maar er komt geen beweging. Wel zien we verderop een leeg stukje weg waar steeds mensen heen en weer lopen. Dan zien we een helikopter aan komen vliegen. Hij landt naast de weg. Tegen die tijd zien we dat ook de politie, brandweer en ambulance zijn gearriveerd. Een uur later, de helikopter is inmiddels weer opgestegen, komt er eindelijk beweging in de lange sliert auto's voor ons. Als we langs de plaats van het ongeval rijden, vallen we even stil. Er staat een auto zonder voorkant en een vrachtauto zonder zijkant. Het ziet er niet goed uit. Een stukje verderop is een benzinepomp en daar komen we even bij.

Het is intussen weer lekker warm geworden, dat is Nevada wel toevertrouwd. Als we Reno in zicht hebben, torent er één hotel boven de stad uit. We grappen nog dat dat ons hotel vast niet is... Wel dus! We parkeren de auto ergens in een grote parkeergarage en gaan eerst maar eens op zoek naar de check-in. Daar aangekomen mogen we weer aansluiten in een rij. Dat heb je bij zo'n groot hotel. We hebben intussen al bedacht dat buiten roken niet te doen is, dus we vragen een rookkamer. De receptioniste geeft ons een kamer op de 27ste verdieping, the club level; dit is een enorme, gratis, upgrade! We hebben hier zelfs tv op de badkamer! Onderdeel van de resort fee is de valet parking, dus we haalden de auto op en plantten hem voor het hotel neer. Koffers eruit, sleutel inleveren en klaar is kees.

Zojuist hebben we gegeten in een van de restaurants, een saloon/dance hall. En gedanst werd er; we keken onze ogen uit. Er speelde een leuke country band en op de dansvloer werden alle soorten line dances gedaan. We hadden vanavond eigenlijk naar de drive inn zullen gaan, maar dit vinden we leuker. Van te voren heb ik me suf gezocht om een bar zoals deze te vinden op onze route en nu lopen we er zomaar tegenaan! Het mag duidelijk zijn: het lange wachten is helemaal vergeten!