The road trip begins

Pas om kwart voor zes vanochtend waren we zo wakker dat omdraaien geen zin meer had. Op zich nog best netjes voor zo'n eerste dag. Op ons gemakkie hebben we de koffers opnieuw ingepakt zodat het uit-de-koffer-leven zo comfortabel mogelijk wordt. Alles heeft nu zijn eigen plek, ook in de auto, en we kunnen overal makkelijk bij.

Na het uitchecken hebben we koers gezet naar Kerry Park. Vanaf hier heb je een prachtig uitzicht over Seattle. 

Wij vinden Seattle heel erg op San Fransisco lijken. Net zoveel heuvels en fietsers. Vanmorgen raceten de forensen voorbij met hun fietshelmpjes op. We genoten een poosje van alles wat we zagen en daarna reden we naar de ferry in Edmond. We betaalden de passage en mochten aansluiten in de rij. Het duurde een klein half uurtje voor we de ferry op mochten en deze bracht ons in twintig minuutjes naar Kingston. Wij werkten ondertussen aan ons boodschappenlijstje, want het eerstvolgende op het programma zou de Walmart zijn.

Normaal slaan we bij zo'n eerste bezoek een lading eten en drinken in, maar dit keer hebben we daar niet zo veel van nodig. We hebben immers geen keuken in de auto! Wat we wel moesten halen, was een koelbox en daar hebben we ons het ongans naar gezocht. Uiteindelijk kwamen we erachter dat die dingen achter de kassa's staan... tja, dáár hadden we niet gezocht. De koelbox houd je koel met ijsblokjes en de kleinste zak daarvan was een gallon. Meteen de koelbox vol dus...

Vanmorgen ontdekten we dat ik vergeten ben de adressen van onze Maps-kaart over te nemen in een offline bestandje. We hoopten dus dat de weg naar Hurricane ridge in Olympic NP wel duidelijk aangegeven zou staan, maar toen we na een flinke rit de afslag naar Elwha voorbij zagen komen, wisten we dat we toch een bordje gemist hadden. Op zo'n moment is het heerlijk om niet met een grote camper te rijden, want je keert met de auto toch wel iets makkelijker. Toegegeven, met onze eigen Pinda gaat het nog sneller, maar San heeft deze auto al goed onder controle. Het allerleukst vind hij de achteruitrijcamera die precies aangeeft hoe breed je auto is.

In het visitor center dat onderaan de hurricane ridge road ligt, maakten we een babbel met een volunteer die zowaar een week in Amsterdam vertoeft had. Hij zag San's petje en maakte meteen de link met Nederland. Hoe grappig is dat. We hebben wat informatie ingewonnen over het weer en (hoera!) de komende dagen blijft het prachtig! Daar waren we van te voren best bezorgd over. Deze 

eerste dagen hebben we veel op het programma dat weersafhankelijk is en we willen natuurlijk geen herhaling van Rocky Mountain NP drie jaar geleden.

De hurricane ridge road was prachtig om te rijden. Het ene uitzicht na het andere kwam voorbij en bovenaan de berg, konden we bijna rondom kijken. We zijn zo blij dat we hier goed weer hebben. Ik heb verhalen gelezen van mensen die deze weg niet eens konden rijden vanwege het slechte weer. En dan staan wij hier vandaag in korte broek toch extra te genieten. Een echte wandeling hebben we niet gemaakt. We gunnen onszelf nog even rust, want morgen staan er wel diverse wandelroutes op het programma.

Zojuist hebben we gegeten in een gezellige pizzeria. Ik had San van te voren gewaarschuwd dat hij niet te groot moest bestellen, omdat de grote pizza's hier kolossaal kunnen zijn. Eigenwijs als hij is, bestelde hij toch nog een medium en het resultaat van die actie staat nu hier in een doggie bag.

Pizza for breakfast tomorrow!