Het zonnige California

Vanochtend dan wel geen vorst, maar hier in Klamath Falls heeft de herfst zijn intrede gedaan en kijken we tegen een dik pak regenwolken aan. We hebben mazzel, want als we ontbijt halen en de auto inladen, is het zo waar even droog.

De tomtom wordt ingesteld op Lava Beds National Monument en om 10uur rijden we California binnen. Wie denkt dat het hier altijd zonnig is, moeten we teleurstellen... ook hier regen, regen, regen. Het maakt de toch al saaie weg er niet mooier op. Pas in het monument zelf wordt het uitzicht wat mooier, aangezien we door de lavavelden rijden. Als we arriveren bij het visitor center en de auto uit moeten, hebben we weer geluk: het is net even droog! We halen bij de rangers twee grote lampen en krijgen het advies om eerst de Mushpot Cave te gaan zien. Deze is verlicht en bestraat. Zo kunnen we alvast wat wennen. Natuurlijk doen we braaf wat ze zeggen. Het leuke van deze grot is dat overal bordjes staan met uitleg over het ontstaan van deze zogenaamde lava tubes. Zo leren we nog eens wat!

Als tweede grot kiezen we de Sentinel; deze heeft twee ingangen en is de langste van allemaal. We laten de auto bij de Upper ingang staan en wandelen naar de cave. Daar zien we dat het flink klauteren wordt, maar dat vinden wij juist leuk. We gaan naar binnen en voor we het weten zijn we een bocht om en staan we in het pikkedonker. San's lamp geeft een brede straal licht, dus hij schijnt steeds naar voren en boven en met die van mij verlicht ik de ondergrond. Zo stappen we lekker door. Af en toe even om je heen turen en dan is het niet handig om door te lopen, kan ik uit ervaring zeggen; ik kan soms maar net mijn evenwicht houden. En ik ben een trage leerling, want aan het eind van de tunnel had ik het nog steeds niet in de vingers. Nadat we de Lower entrance beklommen hadden, volgde nog een flinke wandeling terug naar de auto. Maar we hadden weer mazzel, het regende niet. Wel was het koud, want over zo'n lage vlakte waait het flink. Er zijn nog ik weet niet hoeveel andere lava tubes, maar veel daarvan waren gesloten omdat het broedseizoen is voor de vleermuizen. Wij vinden het mooi geweest en rijden weer terug naar het visitor center om de lampen in te leveren. Daar lezen we ook nog dat de saaie weg waarover we reden en het landschap waarin we nu staan onderdeel van de krater is!

Volgende punt op de planning zijn de McArthurBurney Falls. Hiervoor moeten we een goede twee uur rijden en, ongelogen waar, vanaf het moment dat we weer in de auto stappen, begint het weer te regenen. En dat blijft het de hele weg doen. Even pauze bij een benzinestation; daar hebben ze de lekkerste koffiesoorten en kunnen we snel een peukie doen.

Als we bij de Falls aankomen, wil de ranger net de booth sluiten. Gelukkig treffen we haar nog, anders hadden we pech, want we hadden de entree niet gepast bij ons. We rekenen af en rijden door naar de parking. Ik stel voor om in de auto af te wachten of het zal minderen met de regen, maar San is stoer en zegt "komop, we gaan gewoon". En verdomd als het niet waar is: vanaf het moment dat we uitstappen is het, jawel, droog!

We besluiten de Falls trail te wandelen en dalen af naar het bassin. Hoewel het flink koud is, staan we te genieten. Deze waterval is echt de mooiste van de reis. We zijn blij dat we hem toch nog bezocht hebben. (Thanks Mar, voor de tip) 

Omdat we het bord niet goed gelezen hebben, weten we niet of deze wandeling een roundtrip is of niet, dus voor de zekerheid keren we onderaan weer om. Onderweg komen we een eekhoorntje tegen dat op zijn dooie gemak gaat zitten poseren. We houden een fotoshoot en laten het beestje dan met rust. Eenmaal boven zien we dat we wel een rondje hadden kunnen maken, maar nu we toch al boven zijn, stappen we lekker de auto in.

We rijden, in de regen uiteraard, naar Burney en hebben het zo druk met het zoeken naar een leuk restaurant dat we ons motel vrolijk voorbij zoefen. De tomtom hielp ook niet, want die zocht ook op de verkeerde plek. Aan de andere kant van het stadje zijn we maar gekeerd en toen reden we zo naar Green Gables toe. Toen ik bij het boeken de naam van dit motel zag, was ik meteen verkocht. Eén van mijn favoriete films is Anne of Green Gables en dit motel lijkt nog op de echte green gables ook! Ik ben helemaal in mijn element hier en San ook; de kamer is licht en fris en dat is een aangename afwisseling op de voorgaande dagen. In de badkamer kun je dansen en we hebben zelfs een walk-in closet. Op de veranda (ja heus!) kunnen we droog roken en dat is maar goed ook, want het blijft de rest van de avond plenzen. 

Hier tegenover zit een grill restaurant en dat klinkt wel aanlokkelijk. Dat we door de regen heen en terug moeten, kan ons nu niet meer schelen. We hebben de hele dag mazzel gehad en ons natte pak verruilen we lekker voor onze pyjama. Het was een leuke eerste dag in California, maar om nou te zeggen dat het hier altijd zonnig is...