Brrrrr

Brrrr! We worden bibberend wakker!! Min 1!!! Voor het eerst zijn we blij dat we niet met de camper zijn. We halen snel wat warme kleren uit de kofferbak en trekken een sprintje naar de receptie voor een bak warme koffie. Wat ontbijt betreft is de keuze zeer beperkt. Er staat een bordje met koekjes...

Na een warme douche gaan we op pad. Eerst naar de naastgelegen benzinepomp. Hier in Oregon mag je niet zelf tanken. We moeten dus wachten op assistentie. Die komt al rap aanlopen. Het is een dame die gekleed is in een skipak. Ze vertelt dat dit de eerste koude nacht is en dat het vanaf nu niet meer warm zal worden in La Pine. We maken een babbel en als we binnen een lekkere bak koffie halen, krijgen we die kado; hoe leuk is dat! Dat we haar daarna een tip horen te geven die hoger is dan de prijs van de koffie, nemen we maar voor lief.

We stellen de tomtom in op Crater Lake NP en gaan op pad. We rijden weer door bossen vol naaldbomen en hoe dichter we bij het park komen, hoe meer rook we zien. Dat is hier vrij normaal, we zagen het in voorgaande jaren ook. Het zijn gecontroleerde wildfires die nodig zijn om het bos gezond te houden. Na een lange rit laten we de rook achter ons en komen we aan bij de krater. We staan op een steile klif en onder ons ligt een meer met water dat onvoorstelbaar mooi blauw is.

Er is maar één mogelijkheid om bij de waterrand te komen en daar is een wandeling van een uur voor nodig. Nou is dat uur heen niet zozeer het probleem, maar de terugweg is een ander verhaal. Dan moet je dat stuk weer terug, maar dan bergop. Overal staan waarschuwingsborden dat je deze trail niet te licht op moet vatten. Sander ziet het dan ook niet zitten. En als hij het al niet ziet zitten, moet ik er al helemaal niet aan beginnen. Op zich wel jammer, want vanaf dit punt kun je ook met een boot over het water varen. Via de east rim drive bereiken we nog wat mooie uitzichtspunten en dan verlaten we de rim drive.

 

We rijden we naar de Pinnacles. Hier maken we een leuke wandeling waarbij we steeds andere zichten op de pinnacles hebben. Op de parkeerplaats huist een zwerm wespen, zodat we de auto bijna niet meer in kunnen komen. San rijdt een stukje weg en dan kan ik ook de auto in springen. 

 

We gaan op weg naar de volgende wandeling. Deze heeft als eindpunt een mooie waterval, waarbij we even lekker uitrusten. Langs het pad zie je heel goed hoe de natuur zichzelf opruimt. Je ziet hoe omgevallen bomen weer opgenomen worden in de grond. Ook zien we een hypermoderne kerstboom; dit kon best eens de nieuwste rage worden.

Met bevroren neuzen komen we terug bij de auto. Brrr! Nu eerst maar even lekker warm worden. We zetten koers richting het motel en kiezen een weg langs een groot meer uit. Hier kunnen we vast nog wel iets beleven. Niet dus. Het meer is volkomen verlaten. Geen bootje te zien. Een beetje teleurgesteld rijden we door naar het motel. Daar wacht ons letterlijk en figuurlijk een warm welkom. De receptioniste is supervriendelijk en de kamer heerlijk knus en warm. We draaien een was en nestelen ons dan op het bed. De televisie gaat voor het eerst deze reis aan en we kijken wat sitcoms. Om acht uur gaat het licht weer uit, hoewel we echt probeerden langer wakker te blijven. Over twee dagen zijn we in Reno en daar willen we naar de drive-in, alleen begint dat pas om 20u. Hoe we dat voor elkaar moeten krijgen?