Wakker worden!!!

Hoe krijgen we het voor elkaar? Om tien over vijf word ik wakker en wandel op mijn gemak naar de badkamer. Pas daar besef ik hoe laat het is... schrik! Snel maak ik Sander wakker en we houden spoedberaad; San gaat koffie zetten en broodjes smeren en ik pak de laatste spullen in. Tijd voor een douche hebben we helaas niet meer, maar een flinke plens water in het gezicht doet op zo'n moment wonderen.

En dan is het 'Hop' de auto inladen en afscheid nemen van Leia. Dat laatste hadden we gisteravond ook al uitgebreid gedaan. Tot brullens aan toe ("Wèèèh, ik ga mijn puppy zo missen"), dus voordat ik weer rustig genoeg was om te slapen, waren we twee glazen wijn en een heleboel sigaretjes verder. Hmmm... misschien dat we daarom iets te laat wakker werden?

Door de buurman worden we vakkundig gedropt bij Almere Centrum en daar hebben we de tijd om even bij te komen. Bij de rookpaal met een bakkie van de Kiosk. Sander had grote schrik toen hij daarvoor moest betalen, want op vakantie gebruik je natuurlijk je servicepas niet!

Op Schiphol begon het lange wachten. Steeds weer in een andere rij en maar weer langzaam vooruit schuifelen. Hier hebben ze tegenwoordig dezelfde controle als in Amerika. Alleen de schoenen mogen hier wel aanblijven. We hebben een halve marathon gelopen op zoek naar een rookruimte (getverderrie... met twintig man in een hokkie zo groot als ons schuurtje) en de Starbucks. Na mijn heerlijke witte-chocolade-met-slagroom-bakkie gingen we op weg naar de gate. Hier kregen we het 'wie heeft je tassen ingepakt' praatje. Normaal krijg je dat vlak voor je het vliegtuig ingaat, maar nu is er een speciale gate voor ingericht waar alle Delta-passagiers doorheen moeten. Nadat we goedkeuring hadde,n belandden we in de volgende rij, dit keer voor een esta-controle van de KLM. En toen konden we eindelijk naar de echte gate. Die natuurlijk helemaal aan het eind van de D-hal lag!

Het boarden ging supersnel en voor we het wisten zaten we op onze plekkies. Helaas waren er een aantal mensen zo vriendelijk om de vlucht te missen, waardoor hun bagage moest worden uitgeladen en we uiteindelijk een half uur te laat van start gingen. De vlucht verliep zonder problemen. We hebben wat gedoezeld en samen twee films gekeken. Iron Man, deel 1 en 2. Gisteravond was deel 3 op de tv en die hebben we onder het genot van een borreltje zitten kijken. Misschien dat we daarom iets te laat wakker werden?

Het welkom in Seattle was allerhartelijkst. We mochten weer door de computerimmigratie en de immigratie-  en douane-procedure gingen vlekkeloos. We gingen snel op zoek naar de dichtstbijzijnde uitgang om er daar achter te komen dat we daar niet mochten paffen. Helemaal aan de andere kant van het gebouw was een rookplek. Enige mazzeltje daaraan was dat daar ook de shuttle van de car rental vandaan vertrok.

We konden kiezen uit twee auto's en namen de Nissan aangezien deze een soort afdekzeil heeft voor de kofferbak. Schijnt verzekeringtechnisch weer van belang te zijn. In no time reden we naar het hotel en daar mochten we meteen de kamer op. Nadat we allebei lekker gedoucht hadden, hebben we onszelf de straat op gesleept om Seattle te gaan bekijken. Binnen een uur waren we terug... bekaf! Seattle is prachtig hoor, doet een beetje denken aan San Fransisco, maar we zijn toch echt geen stadsmensen, zeker niet als we er al zoveel uur op hebben zitten. In elk geval hebben we wat boodschapjes gedaan en de Space Needle bewonderd. Al is het dan van een afstandje...

Bij het hotel zit een restaurantje en daar aten we onze eerste hamburgers. We hebben heel stoer geprobeerd om ze met de hand naar binnen te werken, maar voor dit formaat broodjes zijn onze monden toch niet gebouwd. Wat een enorme hap was dat zeg! We kregen er overheerlijke frietjes bij, waar we de helft van moesten laten staan. Zo vol zaten we van de burger.

Op de kamer duurt het niet lang voor de luiken dichtgaan. Om 18uur liggen we allebei te snurken. De wekker zetten we niet. Wij verslapen ons namelijk nooit.