Dutchies in Bishop

Voor vandaag stond de langste rijdag op het programma. Flink kilometers maken dus. Tijdens onze eerste reis hebben we een aantal dingen overgeslagen die normaal wel in zo'n eerste reis 'horen'. De route van deze dag overlapt deels met de reis van toen en we maakten daar blij gebruik van.

De eerste drie uur hebben we lekker doorgereden. Af en toe even een pitstop en dan weer rap verder. Als eerste echte stop stond Bodie op de agenda. Om daar te komen moet je een flink stuk over een dirtroad rijden en toevallig zat ik achter het stuur. Hoppa! Dat kan ik ook weer afvinken!

Met de plattegrond in onze hand wandelden we door deze ghosttown en we gingen dik honderd jaar terug in de tijd. Heel interessant om te zien hoe de mensen toen leefden.Tijdens de wandeling kwamen we de eerste Nederlanders tegen. Toch grappig, zo ver van huis.

Op de weg terug ging San achter het stuur zitten en zo hobbeldebobbelden we weer terug naar de geasfalteerde wegen van nu. Tweede stop was Mono Lake. Hier zijn we vijf jaar geleden zo voorbij gezoefd. Geen idee waarom eigenlijk. Mono Lake is een groot zoutwatermeer waaruit zogenaamde tufa's omhoog steken. Ik heb er al vaak mooie foto's van gezien. Bij de parkeerplaats aangekomen, gooiden we de entree in een envelopje in een paal en wandelden we de boardwalk af. Onderweg stonden steeds borden waarop aangegeven staat hoe hoog het water zoveel jaar geleden stond. Kennelijk is het in de afgelopen jaren ook nog enorm gezakt, want we zagen nog maar amper tufa's in het water staan. Maar het blijft zeker wel een apart gezicht. Op de parking kwamen we weer Nederlanders tegen. Twee keer op een dag; dat is echt bijzonder!

Derde en laatste punt was de Hollandse bakkerij in Bishop. Destijds gesticht door een Nederlander en kennelijk een grote hit hier in dit plaatsje. We keken binnen onze ogen uit. Allemaal Hollandse dingen lagen in de schappen. Van Wilhelmina pepermunt tot stroopwafels, speculaas en real Dutch spritz cookies. San was druk foto's aan het maken en bij de laatste die hij maakte, kreeg hij opeens te horen: "No pictures please". San zegt "too late" en banjert zo de winkel uit. Mijn held!

Diezelfde held had een half uur daarvoor vrolijk ghostpepper sauce op zijn hotdog gespoten. Na de tweede hap schoten de vlammen uit zijn oren. Ik heb hem nog nooit zo snel zijn bier op zien drinken. Ook mijn water moest eraan geloven en toen ook dat op was, heeft ie de rest van zijn broodje laten staan. De worst ging natuurlijk wel naar binnen, want daar hebben we voor betaald. We blijven Hollanders tenslotte.