Hoewel het de hele dag geregend heeft, staat er een
waterig zonnetje aan de hemel als we wakker worden. We doen het vaste ritueel;
roken, bloggen, ontbijten, douchen, ijsblokken halen, inpakken en wegwezen.
Meestal pakken we bij het uitchecken nog een bak koffie, maar dit keer hebben
we een tankbeurt in het vooruitzicht en de meeste benzinepompen hebben een heel
arsenaal aan koffiesmaken.
Hier in California mogen we wel weer zelf tanken, dus we
besluiten een poging te doen met de creditcard. Helaas moet je je postcode
invoeren en die van ons wordt zoals verwacht niet geaccepteerd door het
apparaat. Ik loop dus maar naar binnen om vooruit te betalen. Voor de kassa
staat een lange rij wachtenden. De kassiere is alleen en het is duidelijk
spitsuur. Heel grappig om te zien hoeveel mensen als ontbijt gebraden
kippepootjes bestellen. Als ik bijna aan de beurt ben, besef ik dat ik de
koffie nog niet gepakt heb. Eerst maar het tanken betalen denk ik slim... Dan
pak ik onze koffie en kan ik weer achteraan in de rij aansluiten. Ach, we
hebben vakantie!
Vlak voordat we Lassen Volcanic National Park in rijden,
zien we een bord waarop staat dat de weg verderop is afgesloten. We besluiten
eerst maar naar het visitor center te rijden om informatie in te winnen. Daar
horen we dat de weg tijdelijk is afgesloten, maar dat hij tussen 12 en 14 weer
open zal gaan. Op dat moment is het ff tien uur. De ranger geeft ons een paar
ideeen over hoe we de tijd kunnen doden. Als we omrijden naar de zuidingang
zijn we 2 tot 3 uur onderweg. Het lijkt slimmer om aan dit deel van de scenic
drive wat wandelingetjes te maken.We gaan op pad naar de Devastation Area waar we een
simpele wandeling doen. Alles op ons dooie gemakkie; hoe meer tijd we doden,
hoe beter.
Toch staan we om half twaalf al voor het afgesloten stuk weg. De
afzetting is gelukkig vlak na een campground neergezet. Daar besluiten we maar
te gaan wachten. We eten wat aan een picknicktafel en dan zien we een ranger
aan komen rijden. Deze weet ons te vertellen dat het toch 14uur wordt. San en
ik hebben even spoedberaad, maar besluiten toch te wachten. Ik wil de zuidzijde
echt graag zien namelijk. We gooien de autostoelen achterover en proberen een
tukkie te doen. Als we bijna in slaap gesukkeld zijn, hoort San opeens auto's
rijden: De weg is open!
En wat we dan te zien krijgen! Al heel snel wordt
duidelijk waarom de weg afgezet was: Het heeft gesneeuwd hier! We genieten met
volle teugen en maken honderden foto's. Het ene uitzichtspunt is nog mooier dan
het andere. Met de selfiestick proberen we een kerstkaart-foto te maken. Het
resultaat daarvan zal vermoedelijk in december zichtbaar worden.
Helaas is de wandeling die ik had willen doen door de
sneeuw vrij ingewikkeld geworden. We besluiten dan ook die te skippen en door
te rijden naar de Sulpher Works. Hier zien we hydrothermal basins. Stinken joh!
Maar ook heel speciaal om te zien. We vroegen ons gedurende de dag af of de
vulkaan hier nog levend is. Het antwoord zagen we omhoog borrelen. Ja dus!
Hierna volgt een lange rit naar Reno, maar als we het
park amper uit zijn, staan we al in een file. Road Work. We staan een tijdje
stil en dan mogen we achter een pilot car aan de berg af. We rijden weer door
naaldbomenbossen en zoeken een leuke radiozender op. Na 10 dagen zijn we wel
een beetje uitgekletst...
Een half uur voor Reno staat het verkeer voor ons opeens
stil. We wachten een tijdje, maar er komt geen beweging. Wel zien we verderop
een leeg stukje weg waar steeds mensen heen en weer lopen. Dan zien we een
helikopter aan komen vliegen. Hij landt naast de weg. Tegen die tijd zien we
dat ook de politie, brandweer en ambulance zijn gearriveerd. Een uur later, de
helikopter is inmiddels weer opgestegen, komt er eindelijk beweging in de lange
sliert auto's voor ons. Als we langs de plaats van het ongeval rijden, vallen
we even stil. Er staat een auto zonder voorkant en een vrachtauto zonder
zijkant. Het ziet er niet goed uit. Een stukje verderop is een benzinepomp en
daar komen we even bij.
Het is intussen weer lekker warm geworden, dat is Nevada
wel toevertrouwd. Als we Reno in zicht hebben, torent er één hotel boven de
stad uit. We grappen nog dat dat ons hotel vast niet is... Wel dus! We parkeren
de auto ergens in een grote parkeergarage en gaan eerst maar eens op zoek naar
de check-in. Daar aangekomen mogen we weer aansluiten in een rij. Dat heb je
bij zo'n groot hotel. We hebben intussen al bedacht dat buiten roken niet te
doen is, dus we vragen een rookkamer. De receptioniste geeft ons een kamer op
de 27ste verdieping, the club level; dit is een enorme, gratis, upgrade! We
hebben hier zelfs tv op de badkamer! Onderdeel van de resort fee is de valet
parking, dus we haalden de auto op en plantten hem voor het hotel neer. Koffers
eruit, sleutel inleveren en klaar is kees.
Zojuist hebben we gegeten in een van de restaurants, een
saloon/dance hall. En gedanst werd er; we keken onze ogen uit. Er speelde een
leuke country band en op de dansvloer werden alle soorten line dances gedaan.
We hadden vanavond eigenlijk naar de drive inn zullen gaan, maar dit vinden we
leuker. Van te voren heb ik me suf gezocht om een bar zoals deze te vinden op
onze route en nu lopen we er zomaar tegenaan! Het mag duidelijk zijn: het lange
wachten is helemaal vergeten!
Je hebt echt je roeping mis gelopen hoor, je blogt fantastisch!. Een upgrade thuis hoeft dan echt niet meer.
BeantwoordenVerwijderenThanks Rene! Ik vind het ook echt leuk om te doen en we genieten van het idee dat zoveel mensen met ons 'meereizen' :)
Verwijderen